Tytułowy artykuł kodeksu pracy prezentuje katalog otwarty obowiązków pracownika. Zgodnie z tym art. pracownik jest obowiązany w szczególności; przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy, przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku, przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych, dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach, przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.
Obowiązki wymienione w komentowanym przepisie określane są mianem obowiązków podstawowych. Należy zauważyć, że znajdują się wśród nich nie tylko obowiązki względem drugiej strony stosunku pracy – pracodawcy (obowiązek sumiennego i starannego wykonywania pracy, stosowania się do poleceń przełożonych, dbałości o dobro zakładu pracy, ochrony jego mienia i dochowania tajemnicy), ale również obowiązki o charakterze powszechnym, których wypełnianie leży w interesie społecznym, tj. zbiorowości, którą tworzy cała załoga oraz samego pracownika. Prawo pracy chroni w ten sposób zarówno życie i zdrowie oraz interesy majątkowe samego pracownika, jaki i pozostałych pracowników przed skutkami jego działań lub zaniechań. (Komentarz art. 100 KP red. Sobczyk 2023, wyd. 6/Dörre-Kolasa)
W niniejszych rozważaniach skupimy się na sportowcach, którzy uprawiają dyscypliny drużynowe ponieważ w sportach o charakterze stricte indywidualnym nie ma przestrzeni na rozliczanie zawodnika z wydawanych przez przełożonego poleceń gdyż w teorii zawodnicy tacy nie posiadają swoich zwierzchników. Natomiast sportowcy uprawiający dyscypliny zespołowe mają możliwość wykonywania swojej pracy na podstawie umowy o pracę, na podstawie umowy cywilnoprawnej lub w ramach prowadzenia własnej jednoosobowej działalności gospodarczej. Tym samym pracownik – sportowiec drużynowy, tak jak każdy pracownik powinien wykonywać polecenia przełożonych im osób. W tym specyficznym charakterze pracy taki obowiązkami są m. in; wykonywanie narzuconej aktywności fizycznej (treningowej), realizowanie zadań (w tym również zadań taktycznych podczas rozgrywek), udział w aktywnościach medialnych (w tym w konferencjach prasowych) czy też stosowanie się do zaleceń lekarzy dotyczących rehabilitacji czy też stosowania odpowiedniej diety. Oznacza to, iż wszystkie te działania przejawiają charakter podporządkowania co jest jednym z elementów zawarcia stosunku pracy.
Jednocześnie biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż w przypadku sportowców niejako zaciera się granica zakończenia pracy i pozostawania w czasie wolnym od pracy. Tym samym trudno jest nie odnieść wrażenia, iż polecenie służbowe, których przykładowy katalog został wyżej opisany może nijako zahaczać o życie prywatne pracownika – sportowca. Z drugiej strony brak realizacji, niektórych poleceń służbowych może bezpośrednio mieć negatywne przełożenie na końcowy rezultat osiągany przez daną drużynę sportową.
