Każdy kibic, bez względu na dyscyplinę sportu znajdującą się w obszarze jego zainteresowań, miał do czynienia – pośrednio lub bezpośrednio – z zakładami bukmacherskimi. Nierzadko sprawiają one, że oglądanie sportowego widowiska wywołuje większą adrenalinę i pomaga w skierowaniu swoich sympatii ku jednej ze stron – w szczególności, gdy brak jest klubu/zawodnika, któremu akurat się kibicuje. Jednak nie u każdego bukmachera, który w internecie oferuje swoje zakłady będzie możliwe obstawienie sportowego widowiska. Jak wygląda działalność i prowadzenie zakładów bukmacherskich w Polsce pod względem prawnym?
Na początek należy zaznaczyć, że działalność i prowadzenie zakładów bukmacherskich w Polsce reguluje ustawa o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 roku (dalej: ustawa). Art. 5 ust. 2 pkt. 2) ustawy definiuje bukmacherstwo, jako jedną z dwóch części zakładów wzajemnych (obok totalizatorów), polegającą na odgadywaniu zaistnienia różnych zdarzeń, w tym zdarzeń wirtualnych, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej. Art. 3 ustawy mówi z kolei, że urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach oraz prowadzenie działalności w tym zakresie jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia. Działalność w zakresie zakładów wzajemnych może być zaś prowadzona – stosownie do udzielonego zezwolenia – wyłącznie w punktach przyjmowania zakładów wzajemnych albo przez internet, po uzyskaniu zezwolenia na urządzanie zakładów wzajemnych. Co ciekawe, organizowanie zakładów wzajemnych – obok loterii promocyjnych – jest wyjęte spod monopolu państwa. Możemy to dostrzec chociażby z uwagi na wielość podmiotów oferujących zakłady na różne wydarzenia sportowe. Wymienione wyżej zezwolenie jest wydawane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Należy określić krąg podmiotów, które o wymienione wyżej zezwolenie mogą się ubiegać. Reguluje to art. 34a ustawy, który w swojej treści wymienia spółki, które udokumentują zgodność działania spółki z właściwymi przepisami regulującymi przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, jak również przepisami dotyczącymi prowadzenia rachunkowości. Obie przesłanki muszą być spełnione łącznie. Przepis ten prima facie nie rozróżnia o jakie spółki chodzi, należy jednak odnieść go do art. 7a ust. 1 ustawy, który w skład podmiotów, które mogą prowadzić działalność w zakresie zakładów wzajemnych wlicza:
- spółki akcyjne,
- spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,
- spółki działające na zasadach właściwych dla tych spółek, mające siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA)
Warunkiem koniecznym jest ustanowienie przedstawiciela albo prowadzenie tej działalności w formie oddziału. Ponadto, o koncesję lub zezwolenie mogą się ubiegać wyłącznie podmioty (warunki te stosuje się odpowiednio do podmiotów, które nie mają siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), które udokumentują:
- legalność źródeł pochodzenia kapitału,
- niezaleganie z zapłatą podatków stanowiących dochód budżetu państwa oraz z zapłatą należności celnych,
- niezaleganie z zapłatą składek na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne.
W kolejnej części artykułu zaprezentowana zostanie procedura ubiegania się o zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zakładów wzajemnych oraz wskazana zostanie podstawowa dokumentacja, która jest konieczna na etapie składania wniosku o uzyskanie zezwolenia.
